Wincenty Galica urodził się 29 października 1916 roku w Zakopanem, gdzie ukończył gimnazjum i zdał maturę. W 1938 roku przeszedł kurs podchorążych rezerwy w Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie, służąc tam aż do wybuchu wojny, głównie w Nowym Sączu. W trakcie kampanii wrześniowej dowodził plutonem 5. kompanii 1. Pułku Strzelców Podhalańskich jako plutonowy – podchorąży. Został trzykrotnie schwytany przez Sowietów, ale każdorazowo udawało mu się uciec. Po przekroczeniu Sanu we wrześniu 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej, jednak również zdołał uciec i powrócił na Podhale.
Od stycznia 1940 roku działał w ruchu oporu jako kurier o pseudonimie „Pokrzyk”, przenosząc pieniądze, organizując punkty kontaktowe i pomagając ludziom przedostać się na Węgry. W 1941 roku został aresztowany przez gestapo; przeszedł brutalne przesłuchania w „Katowni Podhala” w willi Palace, a następnie trafił do obozów koncentracyjnych: KL Auschwitz, KL Mauthausen-Gusen oraz KL Sachsenhausen, gdzie przetrwał pseudomedyczne eksperymenty i uczestniczył w tzw. marszu śmierci. Doczekał się wyzwolenia przez wojska kanadyjskie w maju 1945 roku.
Po wojnie ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie w latach 1952-1955 pracował jako lekarz w Instytucie Onkologii w Krakowie. Od 1955 do 1979 roku był lekarzem radiologiem w Pracowni Radiologicznej w Zakopanem. Wincenty Galica prowadził także długoletnią praktykę lekarską w swoim gabinecie w Poroninie, gdzie przyjmował pacjentów z całego Podhala. Często wspierał ich finansowo, rezygnując z wynagrodzenia za wizytę i przekazując środki na wykupienie lekarstw dla osób w potrzebie.
W 1957 roku współtworzył Związek Podhalan, a w 1970 roku przyczynił się do wykupu zakopiańskiej willi „Atma”. W latach 90. wspólnie z Marianem Polaczykiem i Władysławem Szepelakiem założył Muzeum Walki i Męczeństwa „Palace”, aby upamiętnić ofiary hitlerowskiego terroru. Z jego inicjatywy powstała także tablica ku czci kurierów tatrzańskich na Pęksowym Brzyzku.
Za swoje zasługi został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oświęcimskim, Krzyżem Armii Krajowej oraz licznymi wyróżnieniami za działalność na rzecz Zakopanego i Związku Podhalan.
Wincenty Galica zmarł 21 maja 2010 roku w wieku 94 lat i został pochowany na zakopiańskim cmentarzu przy ul. Nowotarskiej.
Fotografia: Bartłomiej Jurecki.